Πιστοποιητικό Οδοντιατρικής

Οι εκπαιδευτικοί νόμοι του 1898 (άρθρο 89) ορίζουν ότι η «φαρμακευτική και οδοντιατρική εκπαίδευση» αποτελούν μέρος της Ιατρικής Σχολής στο Βουκουρέστι, σχετικά με τα «μαθήματα και εργαστήρια, καθώς και τις τοποθετήσεις σε νοσοκομεία και υποχρεωτικές εξετάσεις που πρέπει να περάσουν για να αποκτήσετε τον τίτλο του οδοντιάτρου ». Παρ 'όλα αυτά, οι διατάξεις αυτών των νόμων σχετικά με την εκπαίδευση των οδοντιάτρων δεν εφαρμόστηκαν επίσημα τότε.

Ο Υγειονομικός Νόμος από το 1910 επανέλαβε τη δήλωση ότι οι οδοντιατρικές πρακτικές πρέπει να προορίζονται μόνο για τους αποφοίτους της Ιατρικής Σχολής, αν και αναγνώρισε επίσης τα δικαιώματα που αποκτήθηκαν από τους οδοντιάτρους χωρίς τον τίτλο «ιατρός», ο οποίος είχε λάβει ειδικές σπουδές στο εξωτερικό. Παρά τον νόμο αυτό, πολλά άτομα, τα οποία είχαν σπουδάσει μόνο οδοντιατρική και είχαν αποκτήσει πρακτική μέσω μαθητείας, θα εξακολουθούσαν να εργάζονται σε αυτόν τον τομέα.

Το 1923, το Καθηγητικό Συμβούλιο της Ιατρικής Σχολής επέτρεψε στον Dimitrie D. Niculescu να πραγματοποιήσει δωρεάν συνέδρια οδοντιατρικής για φοιτητές ιατρικής. Ένα χρόνο αργότερα, δημοσίευσε τον πρώτο οδοντιατρικό Άτλαντα γραμμένο στα ρουμανικά.