Πτυχίο Νοσηλευτικής

Περιγραφή των στόχων που στοχεύουν ο κύκλος σπουδών

Να έχουν γνώση και ικανότητα κατανόησης να παρεμβαίνουν σε διαφορετικές περιοχές νοσηλείας
Μάθετε πώς να εφαρμόσετε τις αποκτηθείσες γνώσεις και κατανόηση, για να δείξετε μια επαγγελματική προσέγγιση
Ικανότητα επίλυσης προβλημάτων στο πλαίσιο της ανθρώπινης αντιμετώπισης προβλημάτων υγείας και διαδικασιών μετάβασης ατόμων, ομάδων και κοινοτήτων, καθώς και της οικοδόμησης και εξορθολογισμού των δικών τους επιχειρημάτων
Δυνατότητα συλλογής, επιλογής και ερμηνείας σχετικών πληροφοριών, μαζί με άτομα, ομάδες και κοινότητες, ώστε να μπορούν να στηρίξουν τις λύσεις που προτείνουν και τις κλινικές κρίσεις που εκδίδουν, συμπεριλαμβανομένης της ανάλυσης των σχετικών κοινωνικών, επιστημονικών και δεοντολογικών πτυχών
Ικανότητες που τους επιτρέπουν να επικοινωνούν πληροφορίες, ιδέες, προβλήματα και λύσεις, τόσο σε ειδικούς όσο και σε μη ειδικούς
Δεξιότητες δια βίου μάθησης με υψηλό βαθμό αυτονομίας

Εννοιολογικό πλαίσιο

Η νοσηλευτική τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει υποστεί σημαντική εξέλιξη στο επίπεδο της επιστημονικής γνώσης και κατάρτισης σε τεχνολογικό επίπεδο και στο επίπεδο της φιλοσοφίας της φροντίδας που απορρέει από κοινωνικοπολιτιστικές, πολιτικές, οικονομικές, δημογραφικές και επιδημιολογικές αλλαγές στις σύγχρονες κοινωνίες.

Οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι νοσηλευτές στην Πορτογαλία, όπως και σε άλλες χώρες του Δυτικού κόσμου, σχετίζονται κυρίως με την πολυπλοκότητα των καταστάσεων υγείας και ασθενειών που απαιτούν μια διεπιστημονική προσέγγιση που υπερβαίνει την υγεία και απαιτεί πραγματική εργασία της ομάδας και τη χρήση της δημιουργικότητας για να παρακάμψουν εσωτερικά και εξωτερικά εμπόδια για τον οργανισμό όπου εκτελούν τη δραστηριότητά τους.

Μεταξύ των προκλήσεων που παρουσιάζουν και το μέλλον θέτουν το επάγγελμα του νοσηλευτή και τα επαγγέλματα υγείας γενικότερα, ξεχωρίζουν τα εξής:

• Η πρόκληση του προτύπου «ΠΡΟΣΟΧΗ», από την πλευρά της υγείας, ως ανθρωπιστική ανάγκη, κοινή σε όλα τα διαφορετικά επαγγέλματα στον τομέα της υγείας και, ως εκ τούτου, απαιτεί μια πραγματική πολυεπιστημονική ομαδική εργασία.
• Νέα προβλήματα υγείας, που σχετίζονται με τον τρόπο ζωής, τη γήρανση, τις χρόνιες ασθένειες, το AIDS / HIV, τον εθισμό στα ναρκωτικά, τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, μεταξύ άλλων.
• Αλλαγή στη ρύθμιση περίθαλψης που χαρακτηρίζεται από τη μεταφορά νοσοκομειακής περίθαλψης σε κοινοτικές υπηρεσίες και την αναδιοργάνωση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Αυτός ο προσανατολισμός στην πρακτική της κοινότητας προκαλεί τις νοσοκόμες σε μια ολοένα και πιο αυτόνομη, πολυδύναμη και ευέλικτη απόδοση, που εισάγεται σε πολυεπιστημονικές ομάδες στις οποίες ο χρήστης / πολίτης συμμετέχει στη λήψη αποφάσεων στον τομέα της υγείας.
• Αύξηση της πολυπλοκότητας των επαγγελματικών καταστάσεων που πρέπει να αντιμετωπιστούν και της εξέλιξης της οργάνωσης εργασίας που απαιτεί διεπιστημονικές και διεπιστημονικές προσεγγίσεις, γεγονός που συνεπάγεται την εμφάνιση «συλλογικών ικανοτήτων» που απορρέουν από την ποιότητα της συνεργασίας μεταξύ των ατομικών ικανοτήτων.
• Η πρόκληση αφορά τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του πολίτη, την ποικιλομορφία, τη διαφοροποίηση και την πολυπολιτισμικότητα.
• Η πρόκληση της ποιότητας της κατάρτισης και της περίθαλψης, ταυτόχρονα ένα ηθικό και ηθικό πρόβλημα και ένα πρόβλημα αξιοπιστίας και επαγγελματικής αξιοπρέπειας.
• Η ανάγκη για εκπαίδευση για την ιδιότητα του πολίτη, την ηθική ανάπτυξη, τη συμμετοχή στην κοινωνική ζωή, την οικοδόμηση μιας διακρατικής ταυτότητας.
• Η «κοινωνία της πληροφορίας» και η ανάγκη για νέες στρατηγικές για μια νέα τοποθέτηση του σχολείου και του επαγγέλματος σε σχέση με την κοινωνία στην οποία ζούμε, όπου η «δια βίου μάθηση» είναι το κυρίαρχο θέμα.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), ένας από τους κορυφαίους διεθνείς οργανισμούς αναφοράς στον τομέα της Νοσηλευτικής, προσδιορίζει την αποστολή, τους χώρους και τις πτυχές της αυτόνομης παρέμβασης:

«η πρωταρχική αποστολή της νοσοκόμου στην κοινωνία είναι να βοηθήσει άτομα, οικογένειες και ομάδες να καθορίσουν και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους στο φυσικό, πνευματικό και κοινωνικό χώρο κάνοντας έτσι στο πλαίσιο του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν και εργάζονται. την υγειονομική περίθαλψη, την πρόληψη ασθενειών, τον προγραμματισμό και την παροχή θεραπευτικής περίθαλψης και αποκατάστασης. Η νοσηλευτική περιλαμβάνει τις σωματικές, ψυχικές και κοινωνικές πτυχές της ζωής που επηρεάζουν υγεία, ασθένεια, αναπηρία και θάνατος.

Οι νοσηλευτές επιτρέπουν την ενεργό συμμετοχή του ατόμου, της οικογένειας και των φίλων του, της κοινωνικής ομάδας και της κοινότητας, σε όλες τις πτυχές της υγειονομικής περίθαλψης, ενθαρρύνοντας έτσι την ανεξαρτησία και την αυτοδιάθεση. Οι νοσηλευτές εργάζονται επίσης ως εταίροι μελών άλλων επαγγελμάτων που εμπλέκονται στην παροχή υπηρεσιών υγείας. "

Το Νοσηλευτικό Ίδρυμα, σύμφωνα με το Διεθνές Συμβούλιο Νοσηλευτών, επιβεβαιώνει την αυτόνομη και συνεργατική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένης της προαγωγής της υγείας, της πρόληψης των ασθενειών, της περίθαλψης σε περίπτωση ασθένειας και αναπηρίας και της διαδικασίας θανάτου.

Στον Κώδικα Δεοντολογίας για τους Νοσηλευτές αναφέρεται ότι η ανάγκη για νοσηλευτική είναι καθολική και ότι οι νοσηλευτές έχουν τέσσερις θεμελιώδεις ευθύνες: την προαγωγή της υγείας, την πρόληψη ασθενειών, την αποκατάσταση της υγείας και την ανακούφιση από τον πόνο. Σύμφωνα με τον Κανονισμό για την Επαγγελματική Άσκηση των Νοσηλευτών (νομοθετικό διάταγμα 161/96, της 4ης Σεπτεμβρίου), οι θεμελιώδεις παρεμβάσεις είναι η «προαγωγή της υγείας, πρόληψη ασθενειών, θεραπεία, αποκατάσταση και κοινωνική επανένταξη» (αρ. 8º) και η πρακτική της νοσηλευτικής, εκτός από την κλινική πρακτική, θεωρεί τους τομείς διαχείρισης, έρευνας, διδασκαλίας, κατάρτισης και συμβουλευτικής (άρθρο 9).

Οι ικανότητες της νοσοκόμου γενικής περίθαλψης καθορίζονται από το Τάγμα των Νοσηλευτών (ΟΕ, 2003), σύμφωνα με τις αρμοδιότητες που απαρτίζουν το Πλαίσιο Ικανοτήτων του ICN για τις Γενικευμένες Νοσηλευτές του Διεθνούς Συμβουλίου Νοσηλευτών (ICN).